3. Bohaterski czyn

DEDYKUJEMY MONICE ŁUKASZEK XD

Kiedy Cherry odzyskała już usta, związek Malfoyów przechodził kryzys. Cherry - jak na jabłko przystało uniosła się dumą, nie kryjąc urazy. Draco przez kilka dni był załamany. Przepraszał, chodził roztrzęsiony. Zupełnie nie wiedział, co ze sobą zrobić. Obawiał się, że może stracić kobietę swojego życia, a wszystko przez chwilowe zapomnienie. Naprawdę nie chciał odgryźć jej ust.
-Kochanie, tak bardzo cię przepraszam - powiedział z rozpaczą blondyn.
-Zostaw mnie wreszcie w spokoju, ty niewyżyty chamie! - syknęła Cherry, nie do końca jeszcze zregenerowanymi ustami.
-Wiesz, że nie chciałem cię skrzywdzić - odparł ze łzami w oczach. Naprawdę mu na niej zależało. Nie wyobrażał sobie życia bez niej. Była idealna. Nawet bez ust.
-A jednak to zrobiłeś - odparła urażona.
-Już nie wiem, jak mam cię przepraszać, jak do ciebie dotrzeć. Dlaczego mi to robisz? O co ci chodzi?
-O gówno.
-Zachowujesz się tak, jak na naszym pierwszym spotkaniu - odrzekł rozmarzony Draco i pogrążył się we wspomnieniach. Te wizje zawsze przyprawiały go o ciarki na całym ciele. Jego rozmyślania jednak brutalnie przerwała Cherry:
-Skończyłbyś wreszcie się rozczulać. Podnieś swoje arystokratyczne dupsko i zabierz mnie do pracy. Wbrew pozorom moje stanowisko jest bardzo odpowiedzialne. I nie zapomnij o plakietce.

Draco położył Cherry na biurku, z którego mogła zarządzać całym zespołem. Była bowiem kierownikiem działu ochrony w Banku Gringotta. Odkąd zaczęła tam pracować, liczba napadów gwałtownie zmalała. Cherry była postrachem wszystkich przestępców. Dobrze wiedzieli, że nie ma z nią żartów.
-Już możesz sobie iść. Prędko nie wybaczę ci tego, co mi zrobiłeś.
-Do zobaczenia, kochanie. Przyjdę o 19, żeby cię odebrać.
-Nie trzeba, umówiłam się już.
-Z kim?!
-Z koleżanką ze studiów. Pineapple Banana. Wspaniała kobieta. Anioł, nie ananas. Nigdy mnie nie skrzywdziła - powiedziała, patrząc z wyrzutem na partnera.
-Oczywiście... Bawcie się dobrze - odrzekł zrezygnowany Dracon, po czym ze spuszczoną głową opuścił jej biuro.
Cherry zajęła się biurokracją. Chwyciła długopis w ogonek, po czym wypełniła raporty. Zauważyła w banku pewne poruszenie. Część z obecnych tam osób zaczęła panikować. Niektórzy uciekali. Jako kierownik ochrony postanowiła osobiście sprawdzić, co się dzieje. Zeskoczyła z biurka i potoczyła się w kierunku zamieszania. Spojrzała w górę i wszystko było już dla niej jasne. Ją samą chwilowo ogarnął smutek, jednak wiedziała, że nie może się mu poddać. Musi działać. Wszystko zależało od niej. W końcu była jablkiem.
Dementorzy zaczęli zbliżać się do niej. Pestki podskoczyły jej do gardła, ale ta zachowała zimny sok. Chwyciła różdżkę w ogonek i patrząc prosto na nich wypowiedziała magiczną formułę...
-Proszę natychmiast stąd wyjść. To bank, a nie zgromadzenie dresiarzy. Proszę natychmiast zdjąć ten kaptur! Irytuje mnie. W takim miejscu należy być stosownie ubranym. Co to za szmaty!
-Jak sobie życzysz... o pani - odpowiedział zrezygnowany dementor, po czym cała grupa zakapturzonych opuściła bank. Cherry uratowała życie setek ludzi. Została bohaterem.

Z czasem w gazetach ukazało się wiele artykułów dotyczących bohaterskiego czynu Cherry. Draco pękał z dumy. Nie spodziewał się, że jego kobieta wykaże się aż taką odwagą. Przecież była taka delikatna. Wiedział, że pod twardą skórką kryje się miękkie, wrażliwe wnętrze.
Cherry natomiast... pierwotnie miała to w ogonku.